Visum!

19/07/10

Tijd voor weer een verslagje!

Echt het laatste formele dat ik moest doen was het regelen van mijn visum.
Via internet moest ik formulieren invullen met de raarste vragen. Of ik toevallig ooit een terroristische aanslag heb gepleegd. Vraag me toch af of iemand dat eerlijk zou beantwoorden.
Toen deze formulieren ingevuld waren inclusief een Amerikaanse pasfoto (moest ik dus ook nog laten maken) kon ik de afspraak maken voor het consulaat.

Daar stond ik dan maandag 12 juli, nog moe van mijn vakantie de week ervoor. Ik mocht door het hek, moeders moest buiten blijven wachten en we hadden geen idee hoe laat ik klaar zou zijn. Er mocht geen mobiele telefoon mee naar binnen dus ze kon ook niet even lekker Amsterdam in.
Eenmaal door het hek moest ik mijn tas met daarin mijn portemonnee afgeven en zelf met mijn armen en benen wijd gaan staan. Zowel voor als achterkant werd gescand. Toen kreeg ik mijn tas terug en mocht ik door de volgende deur. Daar moest ik mijn tas weer inleveren en dit keer ook mijn paspoort. Ook hier kreeg ik alles weer terug en mocht ik door weer een volgende deur. Daar moest ik in de rij wachten. Ik moest al mijn papieren afgeven en kreeg een nummer en dat betekende; wachten, wachten, wachten.
Ah mijn nummer verscheen op het bord. Ik liep naar 'window 1' en dacht: ah bijna weer naar buiten. Niet dus! Deze meneer vroeg me vriendelijk in het Nederlands of ik al mijn papieren wilde inleveren en van al mijn vingers moest ik een vingerafdruk achterlaten.
Daarna kon ik weer gaan zitten wachten. Een mevrouw van window 3 of 4 zal mijn achternaam roepen. Nou daar ging ik weer; wachten, wachten, wachten. Ondertussen was het gaan regen en had ik zeer medelijden gekregen met mijn moeder die buiten maar stond te wachten. Gelukkig had ze een goed plekje voor zichzelf gevonden!
Toen de mevrouw van window 4 eindelijk mijn naam riep, koste nog wat moeite Van Oel in het Engels, kreeg ik een kort interviewtje in het Engels. Wat ga je doen in Amerika, waarom, wanneer en waar verblijf je. Wat ga je doen als je terugbent hier en wat vinden je ouders ervan. Nou 3 minuten gepraat met deze mevrouw en ik kon weer gaan.
Dit alles was nodig om mij 3 dagen later mijn eigen papieren met een handtekening en een stempel, geniet in mijn eigen paspoort toe te sturen.

Als dit allemaal al zo streng is, ben ik benieuwd hoe streng het allemaal zal zijn op het vliegveld!

Maar het allerbelangrijkste: Ik heb mijn visum!

Nu nog 29 nachtjes slapen en dan is het eindelijk zover. Kan het eigenlijk niet zo goed bevatten dat ik dan lekker in New york loop en bijna opweg ben naar mijn nieuwe thuis voor 10 maanden. Maar het gaat allemaal helemaal goedkomen en ik heb er enorm zin in!