Got Cruise?

10/04/11

Om verder te gaan waar mijn laatste blog gebleven is; Zondag zijn we naar the U.S.S. Alabama Battleship geweest. Het is een schip uit de tweede wereldoorlog. Er waren 3 routes in het schip. Het was op het begin best wel interessant, maar ik moet zeggen dat ik het na 30 minuten wel behoorlijk gehad had. Het was veel van hetzelfde; slaapplaatsen, kantoren etc. Gelukkig was Bonnie er na 2 routes ook wel weer klaar mee dus zijn we lekker op een bank gaan zitten te wachten op de rest.

Het meest interessante die dag was dat er een man was die tijdens de tweede wereldoorlog gevangen zat in Japan. Hij heeft hierover een boek geschreven en die werden verkocht in het winkeltje bij het schip. Het was echt een oud mannetje en heel leuk om te zien hoe enthousiast hij erover was. Randy en ik hebben het boek gekocht en gaan het nu allebei lezen, ben benieuwd.

Die avond zijn we met zijn allen uit eten geweest en heb ik voor het eerst sinds ik in Amerika ben weer spareribs gegeten. Helaas heb ik de carpaccio nog steeds niet gevonden..

Maandagmiddag was het dan zover, we konden eindelijk dat schip op. De beveiliging leek een beetje als op het vliegveld, maar dan minder streng. Er was geen maximum gewicht en je kon meer dan één koffer mee. De rijen daarintegen waren wel gewoon net zo lang als op een vliegveld. Wachten, wachten en wachten.

Rond 2 uur waren we eindelijk op het schip. Bij aankomst hadden we al meteen een probleem. Iedereen had een persoonlijke kaart waarmee je aankopen kan doen op het schip, maar je hebt hem ook nodig om in je kamer te kunnen en om op en af het schip te gaan. Aangezien er officieel een volwassene in elke kamer moet zijn hadden we opgegeven dat elke volwassene in één van de kamers was. In werkelijkheid waren we van plan om de 3 meiden op een kamer te doen, Mitch en Ryan in een kamer en Brent&Ann en Bonnie&Randy elk hun eigen kamer. We moesten alle kaarten opnieuwe laten doen zodat iedereen met zijn eigen kaart zijn kamer in kon. Gelukkig deden ze er niet zo heel erg moeilijk over.

Ondertussen was iedereen behoorlijk hongerig dus zijn we maar wat gaan eten. Nou eten hebben ze hier echt genoeg. Al het eten is inclusief, voor frisdrank moet je een pas kopen, maar ik lust toch geen prik dus dat komt goed uit. Het zwembad is helaas zout en vol, maar dan ook echt vol met kleine kinderen. ´s Avonds gingen we naar het diner. Het was best wel sjiek. Ook daar kan je bestellen wat je maar wilt van de kaart. Vooral het chocolade toetje op het einde ging er bij mij goed in, wat een verrassing..

Dinsdag hadden we een gewone dag op zee. We hebben wat rond gehangen en in de zon gelegen. ´s Avonds was het captains dinner en moest iedereen netjes. Ik had mijn homecoming jurk aan. Het eten was weer heel erg goed en ik heb weer lekker hetzelfde toetje gegeten. Ik heb zelfs lobster gegeten, ik weet even niet zeker wat dat nou in het Nederlands is.

Voordat we gingen eten hadden we eerst nog mooie foto’s laten maken. De fotografe dacht dat Ryan, Mitch en ik allemaal de kinderen van Randy en Bonnie waren, en daarmee dus broer en zus. Ze vertelde Ryan dat hij zijn arm op mijn heup moest leggen, de arme jongen wist niet hoe snel hem er weer af te halen toen de foto genomen was. We hebben daarna ook nog een foto met de Mohr’s gemaakt. Ik heb ze allebei gekocht dus die zien jullie wel bij thuiskomst.

Woensdag was onze eerste dag in Mexico. We zijn naar het eiland Cozumel geweest. Eerst zijn we naar alle kleine winkeltjes geweest. Het is heel erg te vergelijken met Spanje. Elke winkel heeft het zelfde en je wilt een zo goedkoop mogelijke prijs. Iedereen heeft behoorlijk wat afgedingt, maar ik zag niet echt iets bijzonders, behalve een oud vertrouwd Ola waterijsje.

In de middag ben ik wezen parasailen. De rest van de groep vond het niet zo nodig en ging liever snorkelen. Dat vind ik dan weer niet zo heel boeiend dus Bonnie en ik zijn naar de parasailing geweest. Bonnie heeft gewoon toegekeken en foto´s en filmpjes gemaakt! Het was heel leuk om een keertje te doen, maar ik zal het denk ik niet zo snel een tweede keer doen. Het is niet zo heeeel erg spectaculair. Na het parasailen werden we naar de rest van de groep gebracht. Zij waren net pas begonnen dus Bonnie en ik hebben lekker op de boot gezeten en naar hun gekeken.
´s Avonds hadden we weer een lekker dinner. We hadden maar een half uur om ons klaar te maken en aangezien we allemaal in het zoute water geweest waren wilde iedereen douchen. Ik was in onze kamer als laatste aan de beurt en had 8 minuten; en geloof het of niet, het is me gelukt!

Na het eten zijn we naar een breakdance show geweest. Heel grappig was dat Brent op het podium geroepen werd met 6 anderen en zijn dance moves moest laten zien. Nou Brent danst ongeveer even goed als Papa, volgens mij heb ik daarmee wel genoeg gezegd; het was hilarisch!

Donderdag zijn we naar Calica geweest. We hadden niets speciaals in gedachten en dat is goed gelukt. We zijn lekker naar het strand geweest. Het water was echt de perfecte temperatuur, wel jammer dat het zout is, maar daar moest ik het maar mee doen. Ik ben heel erg bruin geworden, maar was vergeten mijn gezicht in te smeren dus die is een behoorlijk verbrand, dat is wel een beetje jammer. Ik heb ook wat kleine souveniertjes gekocht om jullie in Nederland ook iets uit Mexico te geven. Ik kon helaas niets 'mannelijks' vinden.

Na de dag op het strand zat iedereen onder het zand, gelukkig hadden we vandaag wel genoeg tijd om ons klaar te maken voor het dinner en zelfs nog eventjes te relaxen. We zijn weer lekker gaan eten. Ryan en Micki hebben slakken geprobeerd, maar alleen al de aanblik maakte me misselijk dus ik heb het niet gedaan.

Na het eten ging ik met Bonnie naar een winkeltje op het schip. Ze hadden leuke clutches voor maar 10 dollar. Ik heb er eentje uitgezocht voor prom. Daarna gingen we naar de sieradenwinkel, omdat Bonnie een ketting had gekocht die kapot was gegaan. In de winkel zag ik een heel mooi horloge van Anne Klein. Toen ik hem omdeed was ik verliefd en ik heb hem dan ook gekocht.

Daarna zijn we naar een show geweest. Ik snapte helemaal niets van de verhaallijn, maar ze hadden leuke bekende liedjes dus we konden lekker meezingen. De lichten waren alleen zo fel dat je de helft van de tijd met je ogen dicht zat. We waren allemaal moe en hadden zere lichamen van het verbranden dus we zijn lekker in de kamer gaan kaarten.

Vrijdagmorgen was eventjes een domper. We hadden lekker uitgeslapen en toen ik wakker werd had ik in de gaten dat er een pakketje van mij weg was uit de kamer. De dag ervoor was in Calica een oude man die dingen schilderde met zijn vingers en nagels. Hij had voor mij een 10 cent muntstuk beschildert en wilde dat niet voor iemand anders doen. Hij had het verpakt in een soort hamburgdoosje en de schoonmaker dacht dat het leeg was en heeft het weggegooid. Heel jammer dus dat zo´n speciaal souveniertje weg is, maar helaas niets aan te doen. Hij kwam nog wel zijn excuses aanbieden en heeft er nog naar terug gezocht in de prullenbak, maar helaas..
Gelukkig heb ik er wel foto´s van.

Wat ik niet vertelt had over de cruise is dat je kamer wel 3 tot 4 keer per dag schoongemaakt wordt. Elke dag na het avondeten was er een andere creatie gemaakt met handdoeken. Ik heb elke dag een foto gemaakt dus die kan je hieronder ook zien. Verder was het heerlijk om elke middag en avond in een net gedekt bedje te liggen.

Zaterdag was de laatste dag. We zouden om 8 uur van het schip afgaan, maar door het overlijden van een passagier donderdag op vrijdagnacht en extreme mist op zaterdagmorgen kwamen we pas om 5 uur van de boot af. En toen begon de lange reis naar huis weer. Onderweg begon mijn gezicht te vervellen. Daar zat ik natuurlijk helemaal niet op te wachten, met prom voor de deur volgende week.

Morgen heb ik mijn eerste tennismatch, dus daar zal ik de volgende keer nog wel een blog over schrijven!

Vergeet niet naar alle foto's te kijken! Tot over 9 weken!:)